“ပေါက်စီ” စတင်ပေါ်ပေါက်လာခြင်းအကြောင်း

ပေါက်စီ ကိုလူတိုင်းလိုလို ကြိုက်နှစ်သက်ကြပါတယ်။ ပေါက်စီကို (AD) 220-280 လောက်ကစခဲ့တယ်လို့ သိရပါတယ်။ တရုတ်သမို််င်းတွင် “ရူ” နိုင်ငံရဲ့ဝန်ကြီးချုပ် တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ကျူကော့လျန့်ဟာ ဂူနေလူရိုင်းတွေ ကိုတိုက်ထုတ်ဖို့ သူ့ရဲ့စစ်တပ်နဲ့အတူ “လုရွှေ” မြစ်ကမ်းပါးကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒေသခံတွေကတော့ ဒီမြစ်ကမ်းပါးဟာ နတ်ကြီးကြောင်း လူတွေသေအောင်လုပ်နိုင်ကြောင်း ဒီမြစ်စောင့်နတ်ကို ပူဇော်ပသမှ လိုရာအောင်နိုင်မည်ဖြစ် ကြောင်းပြောပြကြပါတယ်။ ပူဇော်ပသရမဲ့ ပုံစံကတော့ နန်မန်လူမျိုး (၄၉) ဦးကို သတ်ပြီးသူတို့ရဲ့ ဦးခေါင်းတွေနဲ့ပူဇော်ရမယ်လို ဆိုပါတယ်။ ကျူကော့လျန့်ကတော့ အဲလိုမလုပ်ပါဘူး ဉာဏ်ပညာကြီး သူတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတွက် လူအစစ်ရဲ့ဦးခေါင်းတွေအစား လူ့ဦီးခေါင်းပုံစံနှင့်တူအောင် မုန့်လုပ်ပြီးနတ်တွေကို ပူဇော်ခဲ့ပါတယ်။ အဲချိန်ကစပြီးတော့ နန်မန်လူမျိုးရဲ့ ဦးခေါင်းနဲ့တူတဲ့ပေါက်စီကို လုပ်စားကြတဲ့ဓလေ့တွေ စတင်ပေါ်ပေါက်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။

အခုခေတ်လူပြောများနေတဲ့ အမျိုးသမီးရင်သားပုံစံဆိုတာ မဟုတ်ရပါဘူး။ ပြီးတော့ ပေါက်စီကို တရုတ်ဘာသာစကားနဲ့ နောက်တစ်မျိုး မန်ထို (“မန်” ဆိုတာ ဂျူံ ပေါင်း “ထို” ဆိုထာ ဦးခေါင်းလို့မှတ််သား ရပါတယ်။ မန်ထိုကိုနောက်တစ်မျိုးအဓိပ္ပယ်က လူရိုင်းဦးခေါင်းလို့လဲ ခေါ်ကြပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်လိုကတော့ Steamed လို့ခေါ်ပါတယ်။ ပေါက်စီအမျိုးအစား များစွာရှိပါတယ်၊ သာ့ပေါင်းလို့ခေါ်တဲ့ ၆ လက်မအဝိုင်းရှိတဲ့ ပေါက်စီ (အများစုကို ဆိုင်တွေမှာ ဝယ်စားနိုင်ပါတယ်) ၊ရှောင်ပေါင်းလို့ခေါ်တဲ့ ၃ လက်မအဝိုင်း သို့မဟုတ် အဲဒါထက်သေးငယ်တဲ့ ပေါက်စီင်္သေး (စားသောက်ဆိုင်တွေမှာ ဘူဖေးအနေနဲ့အများဆုံးတွေနိုင်ပါတယ်) ဆိုပြီး(၂) မျိုးအပေါ်အခြေခံပြီး ပေါက်စီအမျိုးမျိုးကွဲသွားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

မွန်ဂိုအုပ်စိုးချိန်မှာ အစ္စလာမ်နိုင်ငံတွေနဲ့ ဆက်ဆံရေးရှိခဲ့ချိန်မှာသူတို့ဟာ အစာသွပ်ထားရင်မစားတာကြောင့် အစာလွတ်ပေါက်စီ Manti ကို စားလာကြပါတယ်။ နောက်ပိုင်း Mantou လို့အလွယ်ခေါ်ကြပြီး စုန့်ခေတ်မှာတော့ အဓိကအစာသွပ်တဲ့ ဂျူံလုံးကိုပေါင်းကျစ့် လို့ခေါ်လာကြပါတယ်။ စုန့်ခေတ်မှာ အစာသွင်းစား တဲ့ဓလေ့ရှိသလို မထည့်ဘဲစားတဲ့ အခါလည်းရှိပါတယ်။ အစားထည့်သွင်းထားတာကို ပေါက်စီလို့ခေါ်ပြီး မထည့်ထားတာကို မန်ထိုလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာသာမက အာရှနိုင်ငံတွေမှာ လူကြိုက်များလှတဲ့ တရုတ်ရိုးရာ ပေါက်စီကို အဟာရပြည့်ဝဖို့အတွက်လည်း စားနိုင်ပါတယ်။

Source : ygn news